سلام بر تو ای اسطوره صبر! سلام!
سلام بر توای طنین پرآوازه غرق در سکوت! سلام!
سلام بر تو، تویی که چون افسانه ها می بینم و با اسطوره ها همنام می خوانم.
آغاز شو! همچون جوی حیات در رگ و ریشه جانم؛ آغاز شو! همچون لبخند خورشید سحرگاهی؛ آغاز شو و شمیم خوش، عطر کوچه باغ دلم باش تا چکاوک روحم آوازی خوش را برایت دوباره خوانی کند و تاپ تاپ قلب کوچکش، نوید امیدهایت را به نقش بنشاند.
می بینم تو را که قامت اندیشه هایت رو به نور بلند است و بید مجنون سخاوتت نگاه بر زمین دارد.
نگاه تو معنای تمامی سکوتت، و سکوتت هیاهوی تمام درونت؛ چه غوغایی است در تو از نادیده ها که زبان از بیانش فرو می بندی!
پُر می شوی از همهمه تحسین فرشتگان و می بخشی عشق را بر گردونه حیات زمینیان؛
تو سبز می شوی؛ سبز می کنی؛ نبض می شوی و حیات می بخشی.
تو آئینه بینش جهانی و این رویای شیرین من است که قداست بودنت را به تمثیل جسم درآورده ام که شاید درک شود وسعت دیدارت!
مفهوم والای حضورت را در ساحت هیچ کلامی نمی توان جا داد و لباس شکوهت را بر تن هیچ نمی توان پوشاند.
هر اندازه بزرگ می شوی، قالب هستی برای روحت کوچکتر می شود؛ و باز افسون هزارباره دستانت خاک را به افلاک می رساند؛ هستی را به نیستی و همه را به هیچ می کشاند؛ برای من، اینک تو همه هستی و هیچ؛ و چه خبرهاست در این هیچ پیچ در پیچ!
تو آمدی و باورهای انتزاعی و تاربسته ام را تکاندی و شستی هر آنچه نازیباست؛ گوهر درونم را به دستم دادی تا شاهد تبلورش باشم و اینگونه شد که با تقابل حقیقت و نور و ظلمت فهم کردم بزرگی قدرت حق را، بزرگی تو را و بزرگی دلم را؛ و رنگ باخت چیدمانهای رنگ و وارنگ دنیایی و صورتگر شدم برای جِلوَت اُخرایی؛
تو یادم دادی: حور شوی ،نور شوی، لُعبَت مَستور شوی، اُخرَت اندیشه تویی!
تبریک به تو! تبریک به پاس تقدیر اهورایی تو! که آمده ای تا اندیشه ام را پرواز بیاموزی!
با احترام: همسفر زهرا ، لژیون دوم
درباره این سایت